ในยุคกรุงจังหวัดสุโขทัย ดนตรีไทยมีลักษณะเป็นการขับลำนำ ufabet รวมทั้งร้องเล่น วรรณคดี "ไตรภพพระหล่น" เอ๋ยถึงอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรี ดังเช่นว่า ฆ้อง กลอง ฉิ่ง แฉ่ง (ฉาบ) บัณเฑาะว์ พิณ ซอ ปี่ไฉน ระฆัง กรับ รวมทั้งกังสดาล

ยุคกรุงศรีอยุธยา มีวงพิณพาทย์ที่ยังคงแบบอย่างปี่พาทย์เครื่องห้าราวกับดังเช่นว่ายุคกรุงจังหวัดสุโขทัย แม้กระนั้นเพิ่มระนาดเอกเข้าไป นับตั้งแต่นั้นวงพิณพาทย์ก็เลยมี ระนาดเอก ปี่ใน ฆ้องวงใหญ่ กลองทัด กลองสองหน้า ฉิ่ง ส่วนวงมโหรีปรับปรุงจากวงมโหรีเครื่องสี่ เป็นวงมโหรีเครื่องหก เพิ่มขลุ่ย รวมทั้งรำมะนา รวมเป็นมี ซอสามสาย กระจับปี่ ทับ (โทน) รำมะนา ขลุ่ย และก็กรับพวง

ถึงยุครัตนโกสินทร์ เริ่มจากรัชกาลที่ 1 เพิ่มกลองทัดเข้าวงพิณพาทย์อีก 1 ลูก รวมเป็น 2 ลูก เพศผู้เสียงสูง ตัวเมียเสียงต่ำ รัชกาลที่ 2 ทรงพระความรอบรู้สามารถการดนตรี ทรงซอสามสาย คู่พระมือเป็นซอสายฟ้าฟาด และก็ทรงพระราชนิพนธ์เพลงไทย จันทร์ลอยเลื่อน รัชสมัยนี้กำเนิดกลองสองหน้าปรับปรุงมาจากเปิงมางของมอญ พอเพียงในรัชกาลที่ 3 ปรับปรุงเป็นวงพิณพาทย์เครื่องคู่ มีการประดิษฐ์ระนาดทุ้มคู่กับระนาดเอก แล้วก็ฆ้องวงเล็กให้คู่กับฆ้องวงใหญ่

รัชกาลที่ 4 กำเนิดวงพิณพาทย์เครื่องใหญ่พร้อมการประดิษฐ์ระนาดเอกเหล็ก แล้วก็ระนาดทุ้มเหล็ก รัชกาลที่ 5 สมเด็จฯ กรมพระยานริศรานุวัติตระกูลทรงสร้างสรรค์วงพิณพาทย์ดึกดำบรรพ์ประกอบกิจการเล่นละครดึกดำบรรพ์ ในรัชกาลที่ 6 นำวงดนตรีของมอญเข้าผสมเรียกวงพิณพาทย์มอญโดยหลวงประดิษฐเพราะ (ศร ศิลปร้องเพลง) มีการนำอังกะลุงเข้ามาเผยแพร่เป็นครั้งแรก รวมทั้งนำอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีต่างประเทศ ตัวอย่างเช่น ขิม ออร์แกนของฝรั่งมาผสมเป็นวงเครื่องสายผสม แล้วจึงเป็นดนตรีไทยที่พวกเราได้มองเห็นจนกระทั่งเวลานี้ ทั้งยังความไม่เหมือนระหว่างวงต่างๆผู้แต่งท่านต่างๆ

อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทย

อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยแบ่งตามลักษณะวิธีการทำให้กำเนิดเสียงได้เป็น 4 ชนิดเป็นเครื่องดีด เครื่องสี เครื่องตี แล้วก็เครื่องเป่า