พวกเราเป็น ufabet อีกคนหนึ่งที่บิดามารดาแยกทาง เเม่ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างที่สร้างมารวมทั้งอุ้มพวกเราออกมา มาเริ่มจากศูนย์ ตรากตรำแต่ว่าแฮปปี้ ไม่เคยมีความรู้สึกคร่ำครวญหาบิดาเลย พวกเรามิได้เกลียจบิดา แม้กระนั้นมันเป็นความกลัวสะมากยิ่งกว่า ที่ผ่านสายตาในตอนเด็ก บิดารังแกแม่ บิดามีเพศหญิงอีกคน คุณพ่อคุณแม่แย่งพวกเราอีกคนดึงเเขน อีกคนดึงขา (พวกเราจำไม่ได้หรอกพวกเรายังเด็กมากมาย เครือญาติพวกเราเล่าให้ฟัง) ช่วงนี้พวกเราอยู่กับแม่ก็แฮปปี้ดีค่ะ

         แม้กระนั้นบ้างครอบครัวเลือกที่จะทนอยู่ร่วมกัน และก็ใช้คำกล่าวอ้างของคำว่า "ลูก" มาผูกมัดตนเอง ซึ่งพวกเรามองเห็นจากเรื่องจริงของครอบครัวผัวพวกเรา เมื่อใดก็ตามบิดาเมาจะมีคำประณามทอแม่เสมอ พวกเราไม่สามารถที่จะอธิบายออกมาได้ แต่ว่ามันเป็นคำกล่าวที่เด็กคนนึงไม่สมควรจะรับทราบเลย ผัวพวกเราฟังมาตั้งแต่เล็กจนถึงทุกวันนี้ ทางบิดาไม่ทำงาน อยู่บ้านตกปลาดื่มเหล้า แม้กระนั้นจะมีตัดยาง แต่ว่าระยะนี้ก็ราวกับจะอยู่ว่างไปเลยเพราะว่าราคายางตก แม่จะเป็นดำเนินการและก็เป็นผู้บริโภคของเข้าบ้าน เวลาทะเลาะกันก็มีเหตุมีผลแตกต่างกันไปซึ่งพวกเราได้ยินก็หาคนผิดมิได้ และก็จะจบด้วยคำว่า "พรุ่งจะไปหย่ากัน" แต่ว่ารุ่งอรุณต่างคนต่างนิ่งๆ ทำราวกับต่างข้างต่างไม่มีตัวตน แม้กระนั้นมิได้ไปหย่านะจ้ะ อยู่ร่วมกัน รวมทั้งยังนอนห้องเดียวกัน ภาระหน้าที่หนักตกมาที่คนเป็นลูกจ้ะ แม่ไม่ทำอาหาร ลูกอดจ้ะ ส่วนบิดาไม่ทำอะไรเลย ดื่มเหล้าเมา ทะเลาะกัน วนเวียนอยู่เเบบนี้ตลอด 20+ปี

      พวกเราเคย ufabet ถามแฟนว่าวันนึงบิดากับเเม่เลิกร้างคุณจะรู้สึกอย่างไร เขาตอบมาว่า "เลิกก็ยังดีสะกว่า ที่จำเป็นต้องมาทะเลาะกันอยู่อย่างงี้ " แฟนพวกเราเสมือนเป็นคนเก็บกด ไม่สามารถที่จะคุยกับบิดาแล้วก็แม่ได้ พวกเราเคยถามแม่ครั้งนึง ว่าอยู่กับบิดาเพราะเหตุใด เอ็งบอก "เพราะเหตุว่าไม่อยากที่จะให้ลูกมีลักษณะด้อย ต้องการให้เขามีบิดา " แต่ว่าถามคำถามว่ายังรักไหม มันไม่มีแล้ว แต่ว่าที่ยังอยู่ร่วมกันได้น่าฟังยังนึกถึงความดีความชอบของกันและกัน เนื่องจากหากเเม่เลิกกับบิดาไป บิดาก็ไม่เหลืออะไรเลย มีเพียงแค่บ้านข้างหลังเล็กๆข้างหลังเดียว ซึ้งพวกเราก็รู้เรื่องนะ แม้กระนั้นราวกับมันเป็นความเชื่อไม่ถูกๆ