หมู่ของศิลป์ไทย

ช่างไทยโบราณแบ่งหมู่ของศิลป์ไทยออกได้ 4 หมวดร่วมกันเป็นหมวดกระคราวก พนันบอล หมวดผู้หญิง หมวดกระบี่ แล้วก็หมวดคชะ หรือที่ช่างไทยรวมเรียกว่า กระครั้งก นาง ช้าง ลิง แต่ละหมวดก็จะมีรายละเอียดปลีกย่อยลงไป ดังนี้

มาศ ภาษาสันสกฤต หมายความว่า “หนาม”สำหรับจิตรกรโบราณ ทองหมายถึงป่าป่าดงไม้ มีแบบฟอร์มเป็นเปลวเพลิงเป็นสามเหลี่ยม การฝึกฝนร่างลวดลาย ให้รู้จักความผสานเกี่ยวข้องกันของเส้นที่ผูกรวมกันเป็นลายไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งทองแบบต่างๆเป็นต้นว่า สุวรรณสามตัวสุวรรณใบเทศ ทองคำเปลว นับว่าเป็นปฐมบทที่จะต้องฝึกซ้อมให้ชำนิชำนาญก่อนจะกระทำช่างอันอื่นถัดไป

สตรีเป็นการเล่าเรียนฝึกซ้อมเกี่ยวกับการเขียนหน้ามนุษย์ เทพ นางอัปสร พระ แล้วก็นางทั้งยังข้างหน้าตรงรวมทั้งข้างหน้าเพล่ ซึ่งนับว่าเป็นภาพหลักของภาพไทย เมื่อเขียนได้ว่องไวก็ดี ก็เลยฝึกฝนเขียนหมดทั้งตัวในอริยาบถต่างๆภาพกลุ่มนี้จะแสดงอารมณ์ด้วย คำกริยา บริเวณใบหน้าของตัวภาพจะไม่แสดงอารมณ์ตามแบบแผนของศิลป์ไทย นอกเหนือจากการฝึกฝนเขียนตัวภาพหลักดังที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้นแล้ว ยังจะต้องฝึกหัดการเขียนภาพกากหรือตัวภาพที่เป็นคนเดินดินรวมทั้งการเขียนภาพจับสำหรับเขียนเรื่องรามเกียรติ์ให้กำเนิดความชำนิชำนาญด้วย

กระบี่หมายถึงการฝึกหัดเขียนภาพอมนุษย์ต่างๆเป็นต้นว่า พวกยักษ์ ลิง ฯลฯ สำหรับเพื่อการฝึกฝนต้องฝึกหัดจากภาพลิงหรือกระบี่เป็นขั้นตอนแรก เมื่อเขียนได้แม่นแล้วจึงฝึกฝนเขียนภาพอื่นถัดไป การฝึกฝนเขียนภาพหมวดนี้จะมีคุณประโยชน์สำหรับเพื่อการเขียนภาพเรื่องรามเกียรติ์

คชะหมายถึงการฝึกหัดเขียนภาพสัตว์สามัญแล้วก็ภาพสัตว์ประดิษฐ์ต่างๆโดยเริ่มจากคชะหรือช้างซึ่งเป็นสัตว์ใหญ่ก่อน แล้วจึงฝึกฝนเขียนภาพสัตว์เล็กๆถัดไป ในหมวดนี้จะแบ่งสัตว์ที่เขียนเป็นสองชนิด จำพวกแรกเป็นสัตว์ที่มีอยู่บนโลกมนุษย์ อย่างเช่น ช้าง ม้า โค นก ฯลฯ ชนิดลำดับที่สองเป็นสัตว์ประดิษฐ์หรือสัตว์หิมพานต์ ได้แก่ กินรี ราชราชสีห์ ฯลฯ

งานด้านการเขียนดังที่กล่าวถึงแล้วนับได้ว่าเป็นวิชาช่างหลักของช่างไทย ซึ่งช่างส่วนมากต้องศึกษาแล้วก็ฝึกหัดให้กำเนิดความเก่ง ก่อนจะไปเป็นช่างเขียนภาพจิตรกรรมด้านข้างฝาผนังโบสถ์วิหาร หรือประกอบกิจการช่างอื่นถัดไป1
การสืบทอด

ช่างไทยโบราณกาลชอบเขียนภาพโดยไม่บอกนามให้ปรากฏ การค้นหานักแสดงไทยที่เป็นอาจารย์ช่างก็เลยเหนื่อยยาก เท่าที่บอกกล่าวจากปากต่อปากเพียงพอจะจำกล่าวขวัญได้บ้างก็คือ อาจารย์ อาจจะแป๊ะกับอาจารย์ทองคำอยู่ที่เขียนภาพ ไทยอย่างประณีตข้างในอุโบสถวัด สุวรรณาราม กรุงเทพฯน้อย จังหวัดกรุงเทพมหานคร คุณครูทั้งคู่มีความรู้สึกว่าช่างไทยแต่ก่อนเขียนภาพด้วยความเชื่อทางศาสนา อุทิศเวลาและก็ความรู้ความเข้าใจเป็นการสร้างวิบากกรรมดีโชคดีในชาติหน้า ถึงแม้ว่าจะเขียนในที่เล็กๆแคบๆและก็มืดโดยใช้คบเพลิงส่องเขียน ก็ยังทรหดอดทนบากบั่นอุทิศเวลาเขียนได้จนกระทั่งเสร็จ ได้แก่ ด้านในกรุ พระปรางค์ พระเจดีย์ ในโบสถ์รวมทั้งวิหารขนาดเล็ก ฯลฯ
สมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุ วัติสกุล ขณะท่านยังทรงพระเยาว์ ถูกใจเดินมองภาพลายเส้นเรื่องรามเกียรติ์ที่ฝาผนังระเบียงคดวัดพระแก้ว เมื่อกลับถึงพระตำหนักก็ทรงใช้ดินสอขาวเขียนภาพที่ทรงนึกออกพวกนั้นไว้บนบานศาลกล่าวตู้ไม้ และก็กาลครั้งหนึ่งท่านยังทรงพระเยาว์ได้ตามพระปิยะมหาราชเสด็จท่องเที่ยวไปยังหัวเมือง ต่างๆอย่างใกล้ชิด และก็เมื่อเสด็จไปถึงจังหวัดกาญจนบุรี เป็นป่าที่บริบูรณ์มีพืชพันธุ์ไม้และก็สัตว์ป่ามาก มีธรรมชาติสวยในรอบๆพลับพลาที่ประทับที่พักใกล้น้ำตกไทรโยค แทงบอลออนไลน์ เป็นแรงดลใจทำให้ท่านท่านเขียนเพลงเขมรไทรโยคขึ้น ถัดมาเมื่อท่านเจริญพระอายุ ท่านก็ยังทรงใฝ่หาวิชาความรู้ลักษณะแบบนี้ตลอดมาจนกระทั่งมีฝีมือสูงศักดิ์ ท่านได้คิดวางแบบโบสถ์วัดห้ามบพิธโดยนำเอาศิลป์ไทยปรับใช้กับเดี๋ยวนี้ โดยมีหินอ่อนกระจกสีแล้วก็กระเบื้องเคลือบประสมประสานอย่างพอดี จนถึงโบสถ์ข้างหลังนี้สวยสดงดงามเป็นที่ผิดตาประหลาดใจ เดี๋ยวนี้ท่านเป็นที่สรรเสริญว่าเป็นสมเด็จอาจารย์ที่การช่างไทย