การมีท้องเป็นการเจริญก้าวหน้าของลูกตั้งแต่หนึ่ง ที่เรียก เอ็มบริโอหรือลูกในท้อง ในมดลูกของหญิง เป็นชื่อสามัญของการมีท้องในมนุษย์ การตั้งท้องคู่แฝดเกี่ยวพันกับการมีเอ็มบริโอหรือตัวอ่อนมากยิ่งกว่าหนึ่งสำหรับเพื่อการมีครรภ์ครั้งเดียว ตัวอย่างเช่น แฝด การคลอดธรรมดากำเนิดราว 38 อาทิตย์ข้างหลังการเริ่มท้อง หรือ 40 อาทิตย์ข้างหลังเริ่มระยะมีระดูธรรมดาคราวสุดท้ายในหญิงซึ่งมีความยาวรอบระดูสี่อาทิตย์ การร่วมเพศหรือเทคโนโลยีช่วยเจริญพันธุ์กระตุ้นแล้วส่งผลให้มีการเกิดการเริ่มมีท้อง เอเย่นบอล
เอ็มบริโอเป็นลูกที่กำลังก้าวหน้าในตอน 8 อาทิตย์แรกข้างหลังเริ่มตั้งครรภ์ แล้วต่อจากนั้นใช้คำว่า ลูกในท้อง จนถึงคลอด12 นิยามทางด้านการแพทย์หรือข้อบังคับของหลายสังคมมีว่า การท้องของคนเราแบ่งเป็น 3 ไตรมาสเพื่อไม่ยุ่งยากต่อการอ้างอิงตอนการก้าวหน้าก่อนกำเนิด ไตรมาสแรกมีการเสี่ยงการแท้งเอง (การเสียชีวิตธรรมชาติของตัวอ่อนหรือทารกในท้อง) สูงสุด ในไตรมาสลำดับที่สองเริ่มเฝ้าพินิจรวมทั้งวิเคราะห์การเจริญก้าวหน้าของลูกในท้องได้ง่ายดายมากยิ่งขึ้น ไตรมาสลำดับที่สามมีการเจริญก้าวหน้าของลูกในท้องเพิ่มรวมทั้งการเจริญก้าวหน้าของแหล่งสะสมไขมันของลูกในท้อง3 จุดความมีชีวิตรอดได้ของทารกในท้อง (point of fetal viability) หรือจุดในตอนที่ลูกในท้องสามารถดำเนินชีวิตได้นอกมดลูก ธรรมดาตรงกับปลายไตรมาสที่ 2 หรือต้นไตรมาสที่ 3 เด็กอ่อนที่คลอดก่อนจุดนี้มีการเสี่ยงสูงต่อภาวการณ์ทางด้านการแพทย์หรือตาย4
ในประเทศสหรัฐอเมริกาแล้วก็สหราชอาณาจักร 40% ของการท้องเป็นการท้องที่ไม่ได้ตั้งใจ และก็ระหว่าง 25% ถึง 50% ของการตั้งท้องที่ไม่ได้ตั้งใจพวกนี้เป็นการท้องไม่พึงปรารถนา56 สำหรับการมีท้องไม่พึงปรารถนาที่เกิดในอเมริกา หญิง 60% ใช้การคุมกำเนิดระหว่างเดือนที่เกิดการมีครรภ์7