สวัสดี บุคคลทั่วไป

การฟ้อนรำ : M

  • 0 ตอบ
  • 253 อ่าน
การฟ้อนรำ : M
« เมื่อ: พฤศจิกายน 08, 2018, 05:12:55 AM »
การฟ้อนรำ เป็นธรรมชาติที่การแสดงออกไปโดย ufabet สากลออกโดยสากลของมนุษยชาติ แสดงออกทางการเคลื่อนร่างกายที่มีระบบระเบียบแล้วก็สวยงาม ซึ่งเกิดขึ้นมาพร้อมด้วยธรรมชาติคนหรือการกระทำธรรมดาของคนเราที่ เรียกกันว่า ภาษากาย หรือภาษาท่าทาง สำหรับในการแสดงออกทางความรู้สึก และก็อารมณ์ของคนเราออกมาทางร่างกาย อย่างเช่น การเดิน การนั่ง การยืน การกิน การแสดงลักษณะของการเจ็บปวด การแสดงอาการเศร้าใจหรือชอบใจ ฯลฯ สิ่งพวกนี้เป็นภาษากายที่เป็นภาษาสากล ทางการฟ้อนรำ

ถัดมาเมื่อมนุษย์มีการปรับปรุง ufabet ด้านดนตรีโดยนำอุปกรณ์จากธรรมชาติมาประดิษฐ์เป็น อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรี ยกตัวอย่างเช่น การนำก้านไม้มาเคาะตีกันให้กำเนิดเสียงดัง การนำหนังสัตว์มากางธนูทำเป็นกลอง แล้วก็การร้องเพลง ฯลฯ ซึ่งเมื่อมนุษย์กำเนิดความสนุกครื้นครึกไปกับดนตรีก็เลยทำให้มีการขยับ เขยิบร่างกาย หรือเต้นรำตามจังหวะดนตรีไปด้วย แล้วก็มีการปรับปรุงอาการการเต้นรำให้กับจังหวะดนตรีที่ช้าเร็ว หรือสลับซับซ้อนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทำใหลีลาท่าเต้นหรือท่ารำต่างๆมีความมากมายหลากหลายต่างกันออกไป โยมองเห็นได้จากการเต้นรำประกอบพิธีเซ่นสรวงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ รวมทั้งในงานฉลองพบปะของชนเผ่าต่างๆซึ่ง มีพื้นฐานมาจากการเลียนแบบธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตในโลกนั่นเอง

เพราะฉะนั้น การกำเนิดของการฟ้อนรำโลก หรือนาฏกรรมสากล ก็เลยมีต้นเหตุที่เกิดจากธรรมาชาติ รวมทั้งความเชื่อใจเลื่อมใสในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายแหล่ ดังต่อไปนี้

1. การกำเนิดของนาฏกรรมจากธรรมชาติ

เริ่มจากมนุษย์รู้จักการเต้นรำ จากการเลีรยนแบบการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตในโลกทั้งยังจากสัตว์ พืช แล้วก็มนุษย์ร่วมกันเอง ได้แก่ การตะโกนและก็เต้นของคนดอยบางเผ่า ฯลฯ จากกนั้นก็ได้มีการปรับปรุงท่าทีและก็การขยับเยื้อนร่างกายตามความรู้สึกของ มนุษย์ที่แสดงถึงอารมณ์ ตัวอย่างเช่น ชอบใจ เศร้าใจ โกรธ หิวโหย และก็ท่าทางต่างๆของผู้คนในความเป็นจริง ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดการแสดงละครที่เริ่มจากละครพูด โดยการพูด ทำท่าทางการ แสดงอารมณ์ต่างๆแล้วก็การใส่ เสื้อผ้าตามบทละคร ซึ่งเกิดเรื่องราวที่มาจากชีวิตจริงของผู้คน นาๆประการตามความเชื่อถือ ความนิยม และก็อารยธรรมของแต่ละชาติ

2. การกำเนิดของนาฏกรรมจากความวางใจเชื่อถือในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายแหล่

มนุษย์จะต้องอยู่ร่วมกันในสังคม และก็มีสัญชาตญาณที่ความหวาดกลัว ก็เลยทำให้มนุษย์อุตสาหะหาเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ ด้วยการเชื่อถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เทพเทวดา ทวยเทพเทวดา แล้วก็อำนาจลี้ลับต่างๆซึ่งปรับปรุงเป็นความเชื่อถือในลัทธิศาสนาถัดไป โดยมีการเซ่นสรวงบูชาให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ป้องกันให้ไม่มีอันตรายหรือวิงวอนขอ ให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยบันดาลให้สมประสงค์ เป็นต้นว่า พิธีบูชายัญของชนเผ่าต่างๆในดินแดนตะวันตกเมื่อดอีตกาล ซึ่งจะมีการเล่นเพลงดนตรีท้องถิ่นและก็เต้นรำประกอบ ฯลฯ

สำหรับประวัติความเป็นมาของการฟ้อนรำสากลที่มองเห็นแจ่มชัดหมายถึงศิลป์การแสดงของชาวต่างชาติ หรือที่เรียกว่า ละครตะวันตกนั้น เริ่มขึ้นตั้งแต่ยุคกรีกโบราณ รวมทั้งยุคโรมันเป็นลำดับ

ละครตะวันตกในยุคกรีกโบราณ เริ่มจากการแสดงเรื่องราวเกี่ยวกับทวยเทพเทวดาไดโอนีซุส (Dionysus) ซึ่งเป็นทวยเทพเทวดาที่ความอุดมสมบูรณ์ขึ้นในเทศกาลบูชาเทวดาองค์นี้ จัดขึ้นปีละครั้งโดยมีการเล่นละครเรื่องดังกล่าวมาแล้วข้างต้นที่โรงแสดงละครที่โล่งแจ้ง ซึ่งจะมีอรรธจันทร์โอบรอบเวทีให้ผู้ชมละครกัน แล้วก็มีการปรับปรุงเป็นละครเกี่ยวกับเรื่องของผู้คน ซึ่งยีงมีจุดสำคัญของเรื่องเกี่ยวกับความเชื่อถือทางศาสนา แล้วก็ศิลปวัฒนธรรม จำพวกของละครหลวงยุคกรีกจะมีละครเรื่องเศร้า แล้วก็สุขการละคร ซึ่งจะใช้ผู้แสดงเพศชายทั้งหมดทั้งปวงแสดงเป็นตัวละครหลายๆตัว ด้วยการเปลี่ยนหน้ากากไปเรื่อยรวมทั้งมีศิลปินเพียงแต่ 3 คนแค่นั้น